Je gaat in regressietherapie terug naar het verleden maar vooral naar dat deel van je verleden dat nog steeds in je aanwezig is, waar je nu nog steeds last van hebt.
Stel dat je als 9-jarig kind voor de klas staat en een spreekbeurt houdt. Ineens ben je al je tekst kwijt en kan je geen woord meer uitbrengen. Iedereen staart je aan en een enkeling begint te lachen.
De leraar is het wachten ook zat en maakt een opmerking waardoor de hele klas in een deuk ligt.
Je voelt je klein, stom en machteloos. Stel dat je een paar jaar later of zelfs als je al volwassen bent, weer voor een groep moet staan. Je slaat dicht en voelt de onverklaarbare angst, dit terwijl je ratio je vertelt dat dit toch niet zo eng moet zijn.
En toch onbewust voel je je weer dat 9-jarig kind dat voor de klas staat, bang om uitgelachen te worden. Vanaf dat moment kan je situaties als deze bewust gaan ontlopen, zelfs als het ten koste gaat van je ontwikkeling.
In therapie ben je bezig om dit soort belangrijke en vaak traumatische momenten op te sporen en ze te herbeleven. De herbeleving zorgt ervoor dat je zowel op fysiek, emotioneel en mentaal niveau jezelf kan verlossen van de oude, pijnlijke ervaringen.
Deze tekst komt van de website van een van onze aangesloten collega’s: Gosia Kreuning. Dit is haar website.